- Ten artykuł dotyczy książki występującej w grze. Aby znaleźć informacje dotyczące Przymierza podczas Drugiej Wojny, zobacz hasło Alliance of Lordaeron. Dla dalszej historii Przymierza w obecnych czasach, zobacz hasło Alliance.
Sojusz Lordaeron to sekcja Historii Warcrafta, Rozdział IV. Jej akcja dzieje się w czasie Warcraft II: Tides of Darkness.
Książka Historia Sojuszu Lordaeron była jedną z wielu książek militarnych, które Thrall studiował podczas treningu gladiatorskiego u Aedelasa Blackmoore'a.
Książkę można znaleźć w:
- Halli Odkrywców w Ironforge.
- Forcie Stormwind w Stormwind.
- Gorzelni Thunderbrewa w Kharanos w Dun Morogh.
- Darkshire w Kniei Zmierzhu.
- Tarren Mill na Pogórzu Hillsbradzkim.
- W Karczmie naPasażu Starszych w Silvermoon - na piętrze.
Chronologia:
- ← Wcześniejsza książka: The Dark Portal and the Fall of Stormwind
- → Następna książka: The Invasion of Draenor
Lord Lothar poprowadził niedobitków z armii Stormwind po porażce w Forcie Stormwind, a następnie rozpoczął masowy eksodus przez morze do północnego królestwa Lordaeron. Przekonani, że Horda zawładnie całą ludzkością, jeśli się jej nie zniszczy, przywódcy siedmiu nacji ludzi spotkali się i zgodzili zjednoczyć, co stanie się później Sojuszem Lordaeron. Po raz pierwszy od niemal trzech tysięcy lat rozdzielone narody Arathoru po raz kolejny zjednoczyły się pod wspólnym sztandarem. Mianowany najwyższym Dowódcą sił Sojuszu, Lord Lothar przygotował armie na nadejście Hordy.
Wspierany przez swych adiutantów, Uthera Przynoszącego Światło, admirała Daelina Proudmoore'a i Turalyona, Lothar przekonał nie-ludzkie narody, że zagrożenie też ich dotyczy. Sojuszowi udało się uzyskać wsparcie stoickich krasnoludów z Ironforge oraz niewielkiej liczby wysokich elfów z Quel'Thalas. Elfy, prowadzone wtedy przez Anasteriana Sunstridera, były raczej niezainteresowane nadchodzącym konfliktem. Jednak były one związane podległością wobec Lothara, gdyż był on ostatnim potomkiem linii Arathi, która wsparła elfów w przeszłości.
Horda, obecnie prowadzona przez Wodza Wojennego Doomhammera, ściągnęła ogry ze swego ojczystego Draenoru oraz pozyskała leśne trolle z plemienia Amani. Rozpoczynając potężną kampanię, by zapanować nad krasnoludzkim królestwem Khaz Modan i południowymi rubieżami Lordaeron, Horda z wysiłkiem niszczyła wszelki opór.
Epickie bitwy Drugiej Wojny toczyły się od wielkich bitew morskich po liczne podniebne pojedynki. Jakimś sposobem Horda odkryła potężny artefakt znany jako Dusza Demona i użyła go do zniewolenia starożytnej Królowej Smoków, Alexstraszy. Grożąc jej zniszczeniem cennych jaj, Horda zmusiła Alexstrszę do wysłania swych wyrośniętych dzieci do walki. Dumne czerwone smoki zostały zmuszone do walki dla Hordy.
Wojna szalała na kontynentach Khaz Modan, Lordaeron i samym Azeroth. Podczas swej północnej kampanii, Hordzie udało się spalić pogranicze Quel'Thalas, powodując ostateczne włączenie wysokich elfów do sprawy Sojuszu. Większe miasta i miasteczka Lordaeron zostały spalone i spustoszone przez konflikt. Mimo braku wsparcia i wszelkich przeciwności, Lotharowi i jego sojusznikom udało się trzymać wroga w ryzach.
Jednak podczas ostatnich dni Drugiej Wojny, gdy zwycięstwo Hordy nad Sojuszem wydawało się niemal pewne, potworna kłótnia wyniknęła między dwoma najpotężniejszymi orkami w Azeroth. Gdy Doomhammer szykował ostateczny szturm na Stolicę Lordaeron, szturm, który miał zmiażdżyć ostatni opór Sojuszu - Gul'dan i jego poplecznicy opuścili swoje posterunki i ruszyli w morze. Wściekły Doomhammer, gdy niemal połowa jego oddziałów poddała się zdradzie Gul'dana, został zmuszony do odstąpienia od miasta i porzucenia największej szansy zwycięstwa nad Sojuszem.
Żądny władzy Gul'dan, owładnięty rządzą dostąpienia boskości, wyruszył na desperackie poszukiwanie podwodnego Grobowca Sargerasa, który, jak wierzył, krył tajemnice ostatecznej potęgi. Niemal skazując na zgubę wszystkich swoich orków, by stali się niewolnikami Płonącego Legionu, Gul'dan nie myślał w ogole o służbie u Doomhammera. Dzięki wsparciu klanów Rozdzieraczy Burzy i Młota Półmroku, Gul'danowi udało się podźwignąć Grobowiec Sargerasa z dna morza. Jednakże gdy otworzył starożytną, zalaną kryptę, znalazł w niej jedynie oszalałe demony czekające na niego.
Chcąc ukarać orków za zdradę, Doomhammer wysłał swoje oddziały by zabiły Gul'dana i sprowadziły renegatów z powrotem. Ku swojej zgubie, Gul'dan został rozerwany przez oszalałe demony, którym uległ. Z martwym przywódcą, renegackie klany szybko uleły wściekłym legionom Doomhammera. Mimo że rebelia została uciszona, Horda nie była w stanie zrekompensować okrutnych strat, jakie poniosła. Zdrada Gul'dana dała Sojuszowi nie tylko nadzieję, ale również czas na przegrupowanie i zebranie wsparcia.
Lord Lothar, widząc, że Horda rozpada się od wewnątrz, zebrał ostatnie oddziały i odepchnął Doomhammera na południe, do strzaskanego serca Stormwind. Tutaj oddziały Sojuszu uwięziły wycofującą się Hordę wewnątrz wulkanicznej fortecy Iglicy Czarnej Skały. Mimo że Lord Lothar poległ u stóp Iglicy, jego adiutant, Turalyon, poprowadził oddziały Sojuszu w jedenastej godzinie i odepchnął Hordę na zdradliwe Bagno Smutku. Oddziałom Turalyona udało się zniszczyć Mroczny Portal, mistyczną bramę, która łączyła orków z ich ojczystym Draenorem. Odcięta od posiłków i zniszczona walkami wewnętrznymi Horda ostatecznie oddała się potędze Sojuszu.
Rozproszone orcze klany szybko zostały otoczone i umieszczone w strzeżonych obozach internowania. Mimo że wydawało się, że Horda została pokonana na dobre, niektórzy wątpili, czy pokój będzie trwały. Khadgar, obecnie znany Arcymag, przekonał wysokie dowództwo Sojuszu, by zbudować fortecę Nethergarde, która będzie strzegła ruin Mrocznego Portalu i zapobieże przyszłym inwazjom z Draenoru.