Klan Płonącego Ostrza, rozpowszechniający spaczenie Płonącego Legionu i starający się rozbić Hordę Thralla, składa się głównie z orczych czarnoksiężników nie zgadzających się z polityką Wodza Wojennego. Orkowie ci byli niegdyś podwładnymi Rady Cienia, potężnych czarnoksiężników, którzy zarazili ich demoniczną rządzą krwi i rozkazali im przekroczyć portal do Azeroth, by zniszczyć inne rasy.
Po Drugiej Wojnie czarnoksiężnicy stracili swe wpływy i władzę nad orkami. Robili, co mogli, by wspomóc Płonący Legion podczas Trzeciej Wojny, jednak ich pomoc nie okazała się skuteczna. Dziś są rozproszeni, a ci, którzy zostali z Płonącego Ostrza, chcą powrócić na drogę dawnych wierzeń. Rozdzieleni na kilka niewielkich grup rozsianych po całym Kalimdorze orkowie ci nie widzą niczego złego w czerpaniu energii z mocy demonów. Nowa Horda stanęła w opozycji wobec wyznawania kultów demonów na rzecz wspierania szamanizmu, jednakże Płonące Ostrze ani myślało wyrzec się własnych wierzeń. Oderwali się oni od Hordy i zadeklarowali jako słudzy jeszcze istniejących demonów z Płonącego Legionu, wspierając je w walce z tymi, którzy ich zawiedli.
Szczególnym umiłowaniem ci orkowie darzą czasy Pierwszej Wojny. Chcą oni przywrócenia czegoś, co nazwali dniami chwały hordy, gdy moc demonów gotowała krew w ich żyłach a władza nad Azeroth była na wyciągnięcie ręki. Ci, którzy znają występki Płonącego Ostrza, chcą albo uciec od nich, bądź spróbować je zniszczyć, by nie mogli dalej rozpowszechniać swoich wierzeń.
Podczas Pierwszej i Drugiej Wojny Płonące Ostrze było mniej niż klanem, a raczej grupą (w pewnym stopniu) zorganizowanych orków, którzy nie posiadali nawet swego sztandaru. Byli oni czymś, co można nazwać siłą sprawczą dziejów: pierwszi wypili oni krew demonów i zwyczajnie chcieli zabić wszystko, co żywe w zasięgu wzroku, bez patrzenia na siebie. Inne klany używały ogrów do utrzymania Płonącego Ostrza w ryzach, jednak klan ten zwrócił się w końcu przeciwko swoim pobratymcom w stanie mpermanentnej agresji. Dziś Płonące Ostrze jest bardziej zorganizowane i zadeklarowało się jako anty-Horda. W ich szeregach można spotkać wielu tych, których Thrall wygnał lub w pewien sposób nie pozwolił wstąpić do orczego społeczeństwa, jak czarnoksiężników czy najgorszych morderców. Klan posiada teraz nawet przywódcę: wielu szepcze, że jest nim nikt inny, jak Neeru Fireblade, czarnoksiężnik żyjący w salach Orgrimmaru. Nie wiadomo, czy Thrall wie o tym zagrożeniu, czy umyślnie trzyma przywódcę Płonącego Ostrza blisko siebie, by móc obserwować jego poczynania. Kolorem klanowym jest pomarańcz.
Historia[ | ]
Sztandar Płonącego Ostrza
Będąc niczym więcej jak odrzutkami, Płonące Ostrze było trzymane w ryzach przez dużą grupę ogrzych strażników. Jako że ogry nigdy nie wypili krwi demonów, więc nie byli podatni na rządzę krwi, która często kierowała orkami. Płonące Ostrze było pełne przypadków ekstremalnych, orków, którzy zbyt mocno oddali się rządzy krwi, że stanowili zagrożenie nawet dla swoich przyjaciół i nie byli w stanie wypełniać rozkazów podczas bitwy. Przeważnie ci niekontrolowani orkowie byli zabijani przez swych braci, jednakże członkowie Płonącego Ostrza byli inni. Nie byli oni eksterminowani, gdyż często byli wielkimi wojownikami, nierzadko mistrzami miecza. Horda nie chciała pozbywać się tak wartościowych członków, jednak bała się zatrudniać ich, z wyjątkiem kilku ekstremalnych przypadków obawiając się, że mogą się oni zwrócić przeciwko innym orczym klanom bądź nawet przeciwko sobie samym. Jednak pod koniec Drugiej Wojny, gdy Horda została zepchnięta do Azeroth i została zepchnięta do defensywy u stóp Czarnej Skały, Płonące Ostrze zostało spuszczone z łańcucha. Gdy armie Sojuszu Lordaeron, wstrząśnięte śmiercią Anduina Lothara, wdarły się do samej Iglicy Czarnej Skały, Orgrim Doomhammer wydał rozkaz wypuszczenia Płonącego Ostrza. Rezultatem były prawdopodobnie największe straty dla obu stron, jednakże koniec końców Sojusz zwyciężył. Większość klanu Płonącego Ostrza została wybita, a strzeżące ich ogry uciekły wraz z Rendem oraz Maimem Blackhandami i Zuluhedem oraz ich armiami, przechodząc przez Mroczny Portal, gdzie oni również zostali zniszczeni. Członkowie Płonącego Ostrza byli tak zatraceni w rządzy krwi, że nie poddali się, bez względu na przewagę liczebną wroga, przez co znakomita większość członków klanu została wymordowana. Jednakże bardzo mała grupa (mniej niż 25 osób) została wzięta do niewoli siłą, by magowie Sojuszu mogli studiować najbardziej ekstremalne przypadki owładnięcia rządzą krwi. Byli oni inernowani razem z innymi orkami, co stopniowo wygasiło ich gniew.
Gdy Thrall uciekł z niewoli, ci, którzy przeżyli, znani jako Mistrzowie Ostrzy, przysięgli go wspierać i podążyli za nim przez ocean do Kalimdoru. Dzisiejsi mistrzowie ostrzy wciąż należą do Hordy i służą swymi niewiarygodnymi umiejętnościami i szybkością, zsyłanymi teraz przez duchy, a nie demony.
Mankrik z Rozstajów może być jednym z pozostałych przy życiu członków klanu, na co wskazywać może jego rządza krwi i proporzez Płonącego Ostrza stojący przed jego namiotem.
Klan Płonącego Ostrza wciąż kontroluje znaczny obszar centralnego Pustkowia, dzięki wsparciu demonów mieszkających na południu. Prawdopodobnie to demony i orkowi czarnoksiężnicy są tymi, którzy zdradzili arkana nekromancji Magramskim centaurom, co może wskazywać, że pracują oni nad "nową" Plagą. Horda ma za zadanie wytępić wszystkich członków Płonącego Ostrza.
Ostatnimi czasy czarnoksiężnik Neeru Fireblade, sługa Rady Cienia z Jaedenaru, otrzymał zadanie rekrutacji orków, by infiltrowali oni Durotar od wewnątrz. Sekta ta jest częścią klanu Płonącego Ostrza. Przebywają oni głównie na Sawannach i Pustkowiu. Nowa organizacja przejęła prawdopodobnie schedę po podobnej grupie, stworzonej przez pomniejszego demona Zmodlora.
Obecnie z klanem sprzymierzone jest wielu innych, wśród których spotkać można orków, satyry, jak również różne rodzaje demonów. Opiekują się oni kilkoma budynkami w całym Durotarze, skąd wciąż knują, by położyć kres Hordzie. Zjednoczeni służbą u swoich demonicznych preceptorów z Płonącego Legionu, członkowie Płonącego Ostrza założyli kilka przyczółków, takich jak Skała Czaszki nieopodal Orgrimmaru czy przerażająca Otchłań Szalejącego Ognia pod samym miastem. Jednakże te miejsca zostały odkryte i zniszczone przez orcze siły Wodza Wojennego Thralla, który dowiedział się o kulcie demonów i nakazał jego zniszczenie. Płonące Ostrze ostrze szczególnie licznie zamieszkuje Pustkowie, gdzie utrzymuje dwie duże bazy - Fortecę Topór Grzmotu, która służy jako lokalna kwatera główna, oraz Sabat Mannoroca, gdzie kultyści otwierają portale do przyzywania demonów. Mimo licznych ataków zdeterminowanych podróżników, ich działania mające na celu zniszczenie Płonącego Ostrza są w dużej mierze nieefektywne, poza odzyskaniem z Fortecy [[Sceptre of Light|Berła Światła] i zamknięciu kiku portali w Mannoroc.
Organizacja[ | ]
Płonące Ostrze jest organizacją o prostej hierarchii, obawiającą się szpiegów mogących infiltrować ich szeregi. Przywódcy, jeden na każdą komórkę okrutnych czarowników, nazywają siebie Pierwszymi, prawdopodobnie pijąc do Pierwszej Wojny, gdy popchnęli Hordę w objęcia demonów i do zwycięstwa nad ludźmi. Pierwsi wciąż pozostają w kontakcie z demonami Kalimdoru i próbują przyzwać więcej infernali z Wirującej Pustki. Wysyłają oni również szpiegów, którzy mają przeniknąć w szeregi Hordy. Od czasu gdy gobliny wstąpiły do Płonącego Ostrza, prawdopodobnie posiadają również szpiegów w Przymierzu. Infiltratorzy podzieleni są na trzy podgrupy i określają siebie jako Drudzy, Trzeci albo Niczyi. Odnosi sięto do Drugiej Wojny, która zakończyła się porażką, i Trzeciej Wojny, podczas której Horda zrobiła coś, co dla Płonącego Ostrza jest nie do pomyślenia - zjednoczyła się z Przymierzem, by pokonać demony. Niczyi odnoszą siędo obecnego stanu organizacji, po pokonaniu demonów i wygnaniu z Hordy.
Drudzy odpowiadają bezpośrednio przed Pierwszymi i znają większość tajemnic kultu. Rangę tę piastuje wielu potężnych czarnoksiężników, prawdopodobnie z nadzieją, że kiedyś usuną swoich mentorów i przejmą stery rządów organizacji. Trzeci to większość Płonącego Ostrza, ambitni i okrutni orkowie, którzy pożądają potęgi i zrobią dla niej wszystko. Niczyi są nowicjuszami, przydzielanymi do tak nieważnych zadań, jak polowania, sprzątanie, gotowanie, a czasami nawet służą jako przynęta na tych, którzy zapuszczają się na tereny Płonącego Ostrza.
Ich najpotężniejsza siedziba to Forteca Topora Grzmotu na Pustkowiu, jednak ich wpływy sięgają nawet szczytów gór na Sawannie, czy wręcz stóp Thralla w Orgrimmarze. Poza tym zakładają obozy wszędzie, gdzie mogą się natknąć na demony. Głównym obszarem ich wpływów jest wymieniona wyżej forteca, która pulsuje tajemną magią. Inne ważne obszary to wzgórza na Pustkowiu, gdzie członkowie Płonącego Ostrza próbują przyzywać demony. Spotkać ich można również na Szczycie Okropnej Mgły na Sawannie, Przyczajonej Skale i Grani Grzmotu w Durotarze, czy nawet w samym Orgrimmarze, w Czeluści Szalejącego Ognia, systemie jaskiń pod stolicą Thrallowego państwa.
Członkowstwo[ | ]
Wiele orków nie jest zadowolonych z obecnej polityki Hordy. Do niedawna Horda pozostawała w stanie niespokojnego pokoju z Przymierzem, a wiadomo, że orkowie kochają rozlew krwi i walkę. Jednak wiele orków atakuje karawany i podróżników Przymierza bez występywania z Hordy. Orkowie, którzy służą Płonącemu Ostrzu uważają, że boska magia, którą praktykuje Thrall, jest słaba i że muszą poszukiwać magii demonów. Płonące Ostrze rekrutuje się głównie z orków, przede wszystkim czarnoksiężników, którzy pożądają więcej i więcej mocy. Organizacja jest świadoma wiecznego zagrożenia, zarówno ze strony Przymierza, jak i dawnych braci, dlatego wprowadziła do Hordy całą siatkę szpiegów.
Pierwsze dwa testy, by zostać członkiem Płonącego Ostrza, to opanowanie tajników magii tajemnej i przysięga wobec Płonącego Legionu. Następnym etapem jest wypicie skażonej krwi demonów. Ostatecznym sprawdzianem jest zabicie z zimną krwią kogoś, kto był nowicjuszowi bliski. Te rytuały odbywają się na Szczycie Okropnej Mgły. Po przejściu tych testów, nowicjusze są wysyłani na Pustkowie, by dalej się szkolić. Ci, którzy przeżyją test krwi, zostają wprowadzeni w tajniki planów Płonącego Ostrza, które planuje sprowadzić więcej demonów, by wzmocnić swoje siły i umocnić panowanie nad Pustkowiem.
Przywódcy kultu to przede wszystkim starzy orkowie, weterani, którzy pamiętają zwycięstwa Pierwszej Wojny i swą dawną ojczyznę. Ci orkowie żyją od wielu lat, a życie ich przedłużanej jest przez magię, co okupili okrutnymi zmianami ciała. Są oni skażeni do szpiku kości. Pielęgnują oni w sobie nienawiść do Przymierza, Hordy i Plagi. Wiedzą oni jednak, że mimo długowieczności, nie są nieśmiertelni.
Znani członkowie[ | ]
| Imię | Miejsce przebywania | |
|---|---|---|
 Yarrog Baneshadow
|
Burning Blade Coven, | Durotar |
| Neeru Fireblade
|
Cleft of Shadow, | Orgrimmar |
| Klass Metalfist
|
Thunder Axe Fortress, | Desolace |
 Al'arr Darkhills
|
Thunder Axe Fortress, | Desolace |
| Gazz'uz
|
Skull Rock, | Durotar |
 Fizzle Darkstorm
|
Thunder Ridge, | Durotar |
 Sarilus Foulborne
|
Dreadmist Peak, | The Barrens |
 Rathorian
|
Dreadmist Peak, | The Barrens |
| ||||||||||||||||||||
